De favoriete boom van Arie Lakerveld

Deze vleugelnoot staat in het Rembrandtpark in Amsterdam. Toen ik hem een paar weken geleden tegenkwam vroegen mensen me naar de naam. Pterocarya fraxinifolia, dan krijg je wel een beetje glazige blik terug. Maar alleen die moeilijke, interessante naam vind ik al fascinerend.

Bijzondere groeiwijze
Deze Amsterdamse vleugelnoot is prachtig vrij uitgegroeid, met een brede, natuurlijke kroon. Hij heeft een bijzondere groeiwijze waarbij de takken naar beneden buigen, de grond in gaan, wortels vormen en weer verder groeien. Een mooi natuurlijk verschijnsel.

Een vleugelnoot kan allerlei groeivormen hebben. Maar vrijwel altijd maakt hij uit zichzelf een brede kroon. En als hij die kan behouden is hij ook op zijn mooist. Toen ik begon als boomverzorger heb ik wel vleugelnoten moeten snoeien, al die brede takken eraf. Zonde, juist die brede kroon is kenmerkend voor de soort.

Natuurlijk mooi
Vanuit zichzelf hoeft een boom natuurlijk niet gesnoeid te worden. In een stedelijke omgeving ontkom je niet aan snoeien, je hebt te maken met wetten en regels en je zorgen dat het veilig blijft. Als dat niet zo was hadden wij geen werk! Maar deze boom laat zien wat een prachtig effect het heeft als je níet snoeit en hem zijn eigen vrije gang laat gaan.

Op deze plek, midden in een park, kan dat ook heel goed. Veel gemeentes zijn daar tegenwoordig meer mee bezig. Op plekken waar een boom potentieel vrij uit kán groeien, dus waar geen gebouwen in de weg staan en waar het veilig kan, gebeurt dat ook steeds vaker. Dat geeft een mooi natuurlijk effect in parken. Het scheelt ook onderhoud, de boom hoeft niet gesnoeid te worden en eronder groeit geen gras, dus daar hoef je ook niet te maaien.

Ik vind dat mooi om te zien. Onderhoud moet nou eenmaal, maar als het kan, blijf dan vooral van een boom af!