Herinneringsboom

Als kleine jongen (4 jaar) was de vader van onze collega Hanneke de Bruijn met zijn 2 broers aan het spelen. Het was een mooie zonnige dag en oorlogstijd, 17 september 1944, in Wageningen. Ze speelden onder een boom, een paardenkastanje. Aan de rand van de wijk Sahara in Wageningen. Terwijl de jongens buiten speelden en kastanjes raapten, viel er een bom op hun huis, in de Ericalaan. Op dat moment was de moeder van de jongens in de bijkeuken, de oma van onze collega Hanneke. Opa overleefde het bombardement omdat hij in de kerk zat met zijn oudste zoon, oma Diederika de Bruijn – Vonk (op de foto saluerend voor de Scouts) niet.

Al die jaren werd er nauwelijks gesproken over het bombardement, doorgaan was het credo. Tot vorig jaar. Ter nagedachtenis aan de 40 slachtoffers die op die bewuste 17 september omkwamen, is op het Ericaplein een monument opgericht. “Met een gruwelijk en mooi gedicht”, zo omschrijft Hanneke het gedicht op het monument. Een plek om haar oma, die ze nooit heeft gekend, te herdenken. Vanaf dat moment heeft Hanneke een diep gekoesterde wens, het planten van een herinneringsboom.

En die boom, een Castanea sativa (tamme kastanje), hebben we samen met de gemeente Wageningen geplant op 27 maart. Met de boom wordt de herinnering aan de slachtoffers die zijn overleden voor eeuwig in leven gehouden. Als gevolg van de Coronacrisis was het helaas niet mogelijk voor Hanneke, haar vader en 2 ooms om bij dit moment aanwezig te zijn. Later zullen we alsnog een moment organiseren om met elkaar samen te komen bij de herinneringsboom.

De Boominspecteurs heeft gezorgd voor de aanplant van deze boom. Ook de komende jaren is de zorg aan ons toe vertrouwd.

IMG-20200224-WA0000